Recensie Madonna ★★★★★

31.600 toeschouwers zagen dit weekend Madonna haar beste show ooit op Belgische bodem geven met haar the Celebration tour. The Queen of pop bracht een greatest hits show om ‘u’ tegen te zeggen. Een grensverleggend spektakel van een grensverleggend icoon. Zelden hebben we ze zo’n geëngageerd statement weten maken tijdens een concert dat zo veel meer was dan een concert. Het was een totaalervaring dat ze de toeschouwer aanbood en wat ons betreft de meest complete show die we de afgelopen twintig jaar in het Sportpaleis zagen. The Celebration tour integreert namelijk naast een viering rond haar leven theater, film (die visuals van paarden terwijl je hun geluid in surround door het Sportpaleis hoorde!), musical, hedendaagse dans, acro, en een modeshow (Vogue) overgoten met een stevige scheut erotica. Logisch dan ook dat haar megaproductie, die met 40 trucks en 15 bussen on the road duidelijk kosten noch moeite gespaard had, er om tien voor tien aan begon (en niet om half negen) en rond vier na middernacht het zaallicht terug aanging.

In 1996 ontdekten we toen we zestien waren op een jongerenvakantie met 48 meisjes en 2 jongens waar ondergetekende één van was, al over wat voor een rijke catalogus Madonna destijds al beschikte. Haar The Immaculate Collection werd er dan ook grijsgedraaid. Dat we ondertussen al haar Belgische shows hebben gezien, hoeft dan ook niet te verbazen. Geen Romeinse krijgers deze keer als thema, wel haar carrière waarbij ze fijntjes onderstreept dat ze een maatschappelijk geëngageerde koningin is.

Een van de mooiste scènes in de tweede act van Madonna the celebration tour is onmiskenbaar ‘Live to tell’, haar ode aan al wie het leven liet aan aids. Tijdens het nummer worden er zwart-wit foto’s geprojecteerd op verschillende witte schermen die naar boven en beneden kunnen gaan links en rechts en op de ledwall achter het podium. Madonna zien we met haar rug naar het publiek zo oog in oog staan met Freddie Mercury. Wat een ijzersterk beeld! Wie uiteraard in dat rijtje foto’s ook niet mocht ontbreken was Keith Haring waar de Queen of pop mee samenwerkte (net als Grace Jones, Vivienne Westwood en Malcolm McLaren overigens n.v.d.r.). Op 16 mei 1984 droeg Madonna namelijk een roze lederen pak dat Haring mee ontwierp. Tijdens zijn verjaardagsfeestje zong ze voor de gelegenheid ‘Dress you up’ in NY.  

Madonna vierde in het Sportpaleis verschillende creatieve genieën. Tijdens ‘The beast within’ net voor we ‘Die another day’ te horen kregen, zagen we een fenomenaal dansintermezzo waarbij ze letterlijk het podium in vuur en vlam zette. De stijl van Sidi Larbi Cherkaoui was hier nooit ver weg. Visueel verbluffend was dan weer ‘Erotica’ waarbij we drie boksringen te zien kregen. De touwen werden daarbij vervangen door laserstralen. Tijdens ‘Vogue’ zien we de Queen in zwart korset met punt bh van Jean-Paul Gaultier. Ook in haar kostuums verwijst ze dus naar haar iconische outfits van weleer. Haar elfjarige dochter Estere steelt tijdens dat nummer de show, eerst als dj op het draaiend cirkelvormig hoofdpodium, daarna op de catwalk wanneer ze op hakken voguet voor haar moeder die haar daarvoor een welverdiende tien punten geeft.  

Later bij ‘Human Nature’ gaat Madonna de kinky tour op. In die scène wordt er verwezen naar bondage/machtsmisbruik van de politie waarna ze gered wordt en ‘Crazy for you’ zingt. Naast een pro queer en anti homofobiestandpunt dat the Queen of pop meermaals herhaalt tijdens de show, trekt ze verder dus ook de kaart van het feminisme, van Black lives matter ook. Thema’s die ze steeds heeft uitgedragen en anno 2023 nog steeds bijzonder relevant zijn. Tijdens ‘Don‘t cry for me Argentina‘ eert de Queen onder andere ook even Sinéad O‘Connor.

Zeker, Madonna bleek in het Sportpaleis last te hebben van haar linkerknie. Dat merkte je in sommige choreografieën die noodgedwongen licht aangepast werden om die knie wat te sparen. Op het B-podium gaat ze even liggen, terwijl een camera vanuit de nok haar in beeld brengt en doet matchen met de visuele wereld van Gabriel Massan. Het is overigens niet de enige keer dat we topshots te zien krijgen. Zo toont deze the Celebration tour ook het droste effect wanneer we het gezelschap als showgirls geometrische figuren (sterren, cirkels enz.) op de vloer zien maken.

Akoestisch, zichzelf begeleidend op gitaar zingt Madonna een weergaloze versie van ‘I will survive’ dat ze tijdens haar tweede optreden in het Sportpaleis opdroeg aan haar in het voorjaar overleden broer Anthony. Hij was een alcoholicus, zo liet de Queen of pop optekenen. Hij redde haar, maar slaagde er niet in zichzelf te redden zo voegde ze er nog aan toe tijdens een bindtekst. Eerder liet de zangeres optekenen dat ze haar carrière als drumster begon en wel eens niet toegelaten werd tot een club omdat ze er te rebels/stoer uitzag. Een scène die ze later ook zou naspelen.

Hét ultieme hoogtepunt van deze show was ongetwijfeld het moment waarop the Queen the King of pop (Michael Jackson) eerde. Hier door twee dansers die opgingen in een fraaie schaduwspelvideo terwijl ‘Like a Virgin’ en ‘Billie Jean’ vakkundig met elkaar bleken te blenden in een mash up. Een andere mix die we heel geslaagd vonden was die van ‘Holiday’ met Chics ‘I want your love’ trouwens.

Pure perfectie bracht Madonna dus met deze The Celebration Tour die een efficiëntere pijnstiller bleek dan de koortsremmers en pijnstillers die ondergetekende al twee weken slikt na een medische ingreep waarvoor ie vier weken ziekteverlof voorgeschreven kreeg. Je leest het goed, we keerden speciaal voor the Queen vervroegd terug uit ziekteverlof en dat was het he-le-maal waard. Twee uur en een kwartier hoefden we niet te denken aan onze pijn. Sterker nog, we kregen alleen nog maar meer respect voor Madonna die ook onder niet al te beste medische omstandigheden in het Sportpaleis stond.

Met wat geluk komt er toch nog een tourboek van Madonna The Celebration Tour. Van een show van dit kaliber verwachten fans dat namelijk. Het zou namelijk hét ultieme aandenken kunnen betekenen van een van de beste optredens in twintig jaar die we in het Sportpaleis te zien kregen.

< Bert Hertogs >